دلنوشتههای یک عاشقِ معلم
کاش میشد قلب آدما رو دید!
کاش میشد احساس زیبای آدما رو از پس پیراهن های کهنه و زمخت و نازیباشون تماشا کرد و فهمید!
کاش میشد دورویی رو دور زد!
... پای افزار های کهنه و تنگ تعلق رو از پا در آوُرد ... و دوید و پرید و رها شد...!
پ.ن. نبسته ام به کس دل/نبسته کس به من دل/چو تخته پاره برموج/رها رها رها من (سیمین بهبهانی)
یکم تقلب از روی دست نویسنده محبوبم خانم عرفان نظرآهاری!!
گاهی وقتا از گوشه و کنارا یه سری حرفای بی مورد به گوش آدم میرسه، حرفایی که گوینده واسه گفتنش از هیچ کجای مغزش استفاده نمی کنه! ولی عمیقا روی روح و روان شنونده تاثیر میذاره! جالب اینجاست که این حرفا از جانب کسی زده میشه که اصلا بودن یا نبودنش تاثیری توی زندگی طرف مقابل نداره و برعکس! میخوام رک صحبت کنم راجع به مسئله ای که شاید برای خیلی ها اتفاق افتاده باشه، شاید تو موقعیت های دیگه و به شکل های دیگه!
میخوام بپرسم اینکه یه نفر یه رشته عالی ،درنظر مردم، قبول بشه آیا نشان دهنده اینه که اون شخص از همه لحاظ یه فرد شایسته و با شعوره؟! ویا اینکه اگه یه کسی قبول نشه یعنی یه فرد بی لیاقت و...و...و...هست؟! این جمله ی آلبرت اینیشتن واقعا تاثیرگذاره: همه افراد با استعداد هستند، اما اگر بخوایم توانایی یک ماهی رو دربالا رفتن از درخت بسنجیم اون تمام عمرش به این فکر می کنه که یه احمقه! چرا این آدمای به ظاهر محترم یکی رو میبرن اون بالای بالا و به یه نفر مدام سرکوفت میزنن؟! زندگیتونو بکنین! زندگی دیگران به شما چه مربوطه؟! چرا اینقدر سطح سواد و معرفت یه عده پایینه؟! چرا اینقدر قضاوت؟! باور کنین دل شکستن هنر نیست...
پ.ن. این صحبت فقط مربوط به رشته و دانشگاه نیست، میتونه تعمیم داده بشه! و متاسفانه در ابعاد وسیع و گستره!
واقعا برای یکی از دوستای خوبم ناراحتم، به خاطر یه انتخاب رشته ی بلندپروازانه حالا همش باید سرزنش دیگران رو تحمل کنه...چو عضوی به دردآورد روزگار/دگر عضوها را نماند قرار(این روحیه کجا رفته؟!)
متاسفانه چنین افرادی هرگز درک نمی کنن و نمی فهمن!
