دل نوشت

اشک هایم را دانه دانه به دستان لطیف نسیم می سپرم...

کمی سرت را از پنجره ی دلت بیرون بیاور و در این هوای بارانی نفسی تازه کن!

و بارش بی وقفه چشمانم را که دل تنگی هایم را فریاد می زنند روی صورتت احساس کن...

مهربانا!

ای کاش بارانت بودم...

و شاعرانه روی دفتر شعر هستی می باریدم

وقت آن رسیده که واژه هایم را با تو قسمت کنم...

چند واژه ی ساده اما صمیمی...

وقت قسمت کردن قلب ها فرارسیده!

وقت دعا

وچه لحظه ای لطیف تر از لحظه ی قسمت کردن واژه ها با خدا؟!